Σύντομο Βιογραφικό Διονυσίου Μ. Μπατιστάτου

 

Ο μακαριστός θεολόγος Διονύσιος Μπατιστάτος, του Μιλτιάδου και της Εργίνης, γεννήθηκε στον Πειραιά στις 14 Φεβρουαρίου 1921. Είχε μία αδελφή, την Βαρβάρα Μπατιστάτου, μετέπειτα Bρυαίνη Μοναχή (+2014), ηγουμένη της Ι.Μ. Παναγίας Μυρτιδιωτίσσης Σταμάτας Αττικής. Ήταν ανεψιός του σεβαστού Γέροντας Ιωσήφ του Ησυχαστή και Σπηλαιώτη (+1959), ο οποίος ήταν αδελφός της μητέρας του Εργίνης (Εργίνας). Ο Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής και ο Διονύσιος Μπατιστάτος, εκτός από την κατά σάρκα συγγένεια, είχαν έναν μοναδικό πνευματικό σύνδεσμο αποτέλεσμα της αμοιβαίας αγάπης και αφοσιώσεως των στην Ορθόδοξη πίστη η οποία, και για τους δύο, θείο και ανεψιό, ήταν πίστη ανεπιφύλακτη, ολοκληρωτική, θερμή, πατερική, ασκητική, (ιερ)αποστολική.

Ο Διονύσιος Μπατιστάτος από μικρός διδάχθηκε τα χριστιανικά καθήκοντα από την λίαν ευσεβή μητέρα του Εργίνα (+1952), η οποία υπήρξε πνευματικό τέκνο του Γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου (+1980) και μαθήτρια στο Δημοτικό Σχολείο των Λευκών Πάρου, της ευσεβεστάτης Σοφίας, μητέρας του Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη (+2010). Τις γυμνασιακές του σπουδές τελείωσε στο Μαρούσι Αττικής και στις αρχές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου εισήχθη στην Θεολογική Σχολή Αθηνών, την οποία περάτωσε κατά την διάρκεια της Κατοχής.

Κατά την διάρκεια των «Δεκεμβριανών» - ακόμη μία δραματική περίοδος στην ιστορία του Ελληνικού έθνους - ορισμένοι κύκλοι που δεν έβλεπαν με καλό μάτι την αφοσίωση του Διονυσίου στην Ορθοδοξία, ο οποίος καίτοι νεαρός Θεολόγος στηλίτευε έντονα την εισαγωγή του νέου ημερολογίου στην Ελλάδα, βρήκαν ευκαιρία να τον κατηγορήσουν ότι δήθεν συμμετείχε στο στασιαστικό κίνημα του Δεκεμβρίου του 1944 με αποτέλεσμα να συλληφθεί και να κρατηθεί στην Αίγυπτο. Αποφυλακίσθηκε την 19^η Απριλίου του 1945 λόγω «ελλείψεως ενδείξεων ενεργού συμμετοχής του εις το στασιαστικόν κίνημα».

Το 1953 νυμφεύτηκε την Λουΐζα Κονταξή, με την οποία απέκτησαν δύο τέκνα, τον Μιλτιάδη (+2003) και την Εργίνη.

Υπηρέτησε ως Καθηγητής σε σχολεία σε Αθήνα, Πειραιά και Κόρινθο και συνταξιοδοτήθηκε με το βαθμό του Γυμνασιάρχη· άφησε δε, όπου και αν υπηρέτησε, τις καλύτερες εντυπώσεις σε συναδέλφους και μαθητές του, πολλοί εκ των οποίων τον θυμούνται ακόμη και σήμερα με αγάπη και σεβασμό.

Συνεργάσθηκε στενά με τον αείμνηστο Μητροπολίτη πρ. Φλωρίνης Χρυσόστομο Καβουρίδη (+1955), μέχρι και την κοίμηση του τελευταίου, πρόσωπο το οποίο άφησε ανεξίτηλη την σφραγίδα του μέσα στην ψυχή του. 

Συνεργάστηκε επίσης με τον αείμνηστο ποιμενάρχη Αυγουστίνο Καντιώτη, μαζί με τον οποίον αγωνίστηκαν για την τήρηση των ορθοδόξων αποστολικών και πατερικών παραδόσεων στην Εκκλησία. Κήρυξε στην Ελλάδα, την Μ. Βρετανία, την Αμερική και την Αυστραλία. Κατά την διάρκεια της εικοσαετίας 1960 – 1980, υπηρετώντας στην Ορθόδοξη Κατηχητική Σχολή στον Ι. Ν. Αγίων Αθανασίου, Νικολάου και Φωτίου στην Κυψέλη γνωρίστηκε και συνεδέθη στενά με τον τότε φοιτητή Θεολογίας, αείμνηστο π. Γεώργιο Μεταλληνό (+2019), μετέπειτα καθηγητή του Πανεπιστημίου Αθηνών ο οποίος αναγνώριζε τον μακαριστό Διονύσιο ως «μοναδικό δάσκαλο στο κήρυγμα του Θείου Λόγου». Υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος της σχολής γονέων του Αγίου Γεωργίου Νικαίας και στενότατος συνεργάτης του πρώτου Μητροπολίτου μητροπόλεως Νικαίας μακαριστού Γεωργίου Παυλίδη (+1990) ο οποίος επαραδέχετο δημοσίως ότι «έπαιρνε δυνάμεις από τον Μπατιστάτο για να συνεχίσει το δύσκολο ποιμαντικό του έργο στην Νίκαια». Υπήρξε για πολλά χρόνια διευθυντής της εφημερίδας «Ορθόδοξος Τύπος», ευθύνη την οποία του ανέθεσε ο  ιδρυτής της «Πανελληνίου Ορθοδόξου Ενώσεως» (Π.Ο.Ε.) μακαριστός Αρχιμανδρίτης π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος (+1982). Εκεί, στις επάλξεις του Ορθοδόξου Τύπου επέδειξε πλούσια χριστιανική και αντιαιρετική δράση έχοντας συναθλητή και συμπαραστάτη του τον Αρχιμανδρίτη π. Μάρκο Μανώλη (+2010). Προσέφερε τις υπηρεσίες του επί σειράν ετών ως μέλος της Συνοδικής Επιτροπής επί της Λατρείας την εποχή του μακαριστού μητροπολίτου Χίου Χρυσοστόμου Γιαλούρη. Υπήρξε επί μακρόν Πρόεδρος Πανελληνίου Συλλόγου Φίλων του Παναγίου Τάφου, θέση την οποίαν διακόνησε ως πρόμαχος της Ορθοδόξου πίστεως και πολέμιος πάσης πλάνης και αιρετικής κακοδοξίας.

Εκτός από τα κηρύγματά από άμβωνος, οι ομιλίες του «σημάδεψαν τα εξέχοντα βήματα» των εδρών του ιστορικού «Παρνασσού», της «Εταιρείας των Φίλων του Λαού», της «Αρχαιολογικής Εταιρείας», του «Πειραϊκού Συνδέσμου», του εν Θήβαις συλλόγου «Χρυσόστομος Σταμούλης».

Ως συγγραφέας δεκάδων ψυχοφελών βιβλίων και εκατοντάδων άρθρων σε περιοδικά και εφημερίδες, υπηρέτησε με την πένα του τα δύο μεγάλα Ιδανικά: την Αλήθεια της Πίστεως και την Ενότητα του Γένους. Αέρα Ορθοδοξίας και Ελλάδας, αποπνέουν τα κείμενά του! 

Άφησε δε εποχή ως μελίρρυτος ρήτορας, ομιλών από στήθους και από διφθέρας περί ποικίλων θεμάτων, είτε σε αίθουσες διαλέξεων, σε σχολικές εορτές και εκκλησιαστικές πανηγύρεις, είτε σε ταπεινούς ναΐσκους και κατηχητικά σχολειά.

Ακούραστος μέχρι τέλος της ζωής του, συνέχισε τον καλό αγώνα σηκώνοντας αγόγγυστα και τον σταυρό της ασθενείας επί τριετία.

Στις 11 Μαΐου (28 Απριλίου, κατά το παλαιό ημερολόγιο) του 1991, ημέρα Σάββατο, η ψυχή του πέταξε για να συναντήσει τον Κύριό μας, αλλά και τους προαπελθόντες Πατέρες και Αδελφούς του, που συνεργάστηκαν μαζί για την προδομένη Ορθοδοξία και την πληγωμένη Ελλάδα μας.

Είθε από εκεί που βρίσκεται να προσεύχεται για μας και εμείς, παρά την αδυναμία μας, να γίνουμε άξιοι συνεχιστές του έργου του.

Το παρόν ιστολόγιο δημιουργήθηκε εις μνήμην του, εις μνήμην του αλησμονήτου Διονυσίου Μπατιστάτου, υπό την επίβλεψη των κληρονόμων του, και ευελπιστεί να παρουσιάσει αναλυτικά στοιχεία σχετικά με τον βίο, το πολύτιμο έργο του και την βαρυσήμαντη κληρονομιά του, καθώς και σπουδαίο αρχειακό υλικό. 

Αιωνία σου η μνήμη, αδελφέ Διονύσιε!